TAEKWONDO
Taekwondo jest koreańskim systemem samoobrony, opartym na zasadach starożytnych odmian walki wręcz Taek Kyon i Soo Bak-Gi, a ujednoliconym w 1955 głównie za sprawą gen. Choi Hong Hi. Jest on uznawany za twórcę współczesnego taekwondo i piastuje urząd prezydenta Międzynarodowej Organizacji Taekwondo ( International Taekwondo Federation ). Samą nazwę systemu można tłumaczyć następująco:

TAE - stopa ( lub uderzenie stopą )
KWON - pięść ( lub uderzenie pięścią )
DO - droga, metoda, sztuka ( również filozofia życia )

W taekwondo walczący posługuje się uderzeniami, kopnięciami i rzutami. Jest to wszechstronny system samoobrony, w którego skład wchodzi kilka części:

1. Techniki podstawowe ( Gibon Yonsup )
czyli wszelkie elementy techniczne, różne rodzaje ataku i obrony, zarówno w pozycji stojącej jak i w wyskoku czy w parterze.

2. Formy ruchowe ( Tul / Poomse - zależnie od danej organizacji taekwondo )
są to tzw. formy, czyli układy ruchowe składające się z wielu elementów technicznych ( ciosy, kopnięcia ) płynnie następujących po sobie i połączonych w jedną całość.

3. Walka ( Kyorugi )
która w czasie treningu przyjmuje postać sparringu ( matsogi ) z użyciem określonych technik i zasad ( np. walka samymi kopnięciami )

4. Samoobrona ( Hosin Sul )
to umiejętność zastosowania technik taekwondo w przypadku realnego zagrożenia i/lub przeciwko uzbrojonemu napastnikowi.

W skład treningu technicznego wchodzi też tzw. test łamania ( kyokpa ). Polega on na łamaniu specjalnych desek treningowych za pomocą kopnięć lub ciosów. Ma to na celu testowanie szybkości i precyzji uderzającego, choć w praktyce kyokpa wykonuje się bardzo rzadko ( zazwyczaj tylko podczas egzaminów na kolejne stopnie zaawansowania ).

Główną bronią taekwondoin ( czyli osoby uprawiającej taekwondo ) są techniki ręczne ( sonkisul ) i nożne ( balkisul ). Patrząc jednak na zawody czy typowy trening można odnieść wrażenie, iż system ten bazuje głównie na sile i zasięgu kończyn dolnych. Niemal każde kopnięcie można tu wykonać stojąc, w wyskoku, leżąc na ziemi lub po obrocie wokół własnej osi. Prawdą jest, że wypracowane kopnięcia posiadają siłę kilkukrotnie większą niż cios ręką i są niezwykle przydatne w samoobronie. Prawdą jest też fakt, że w czasie walki sportowej stanowią one niemal 90% wszystkich stosowanych technik. Ale nie należy zapominać, że taekwondo jest systemem wszechstronnym a technik ręcznych jest również bardzo wiele. Mają one tę zaletę, że są prostsze w wykonaniu, celniejsze i umożliwiają swobodną walkę w bliskim dystansie, gdzie zazwyczaj kopnięcia są nieprzydatne.
Rzuty i trzymania praktycznie nie występują w walce sportowej. Stosuje się je głównie w samoobronie, gdzie liczy się szybkie obezwładnienie przeciwnika i/lub powstrzymanie go przed atakami bez wyrządzania mu wielkiej krzywdy. W samoobronie można wykorzystać również techniki niedozwolone w walce sportowej, takie jak ciosy łokciem, ataki na stawy czy we wrażliwe części ciała. Nie są to techniki zbyt "czyste" ale za to niezwykle skuteczne.

Jeśli chodzi o techniki nożne, to wielu uważa kopnięcia taekwondo na najskuteczniejsze tego rodzaju ze wszystkich sztuk walk. Czemu? Powodów może być kilka. Koreańczycy jak niewielu innych, doprowadzili ten rodzaj technik do perfekcji, używając nóg nie tylko do atakowania ale i do blokowania a nawet chwytania przeciwnika. W stylu tym kopnięcia są bardzo dynamiczne i posiadają olbrzymią siłę, gdyż osoba je wykonująca, dzięki odpowiedniemu ustawieniu ciała, używa całej swej masy do nadania im mocy. W momencie uderzenia noga, biodra i tułów ustawione są w linii prostej tak więc całkowita siła nie ulega rozproszeniu.
Wiele stylów karate marnuje energię, wyłączając tułów z akcji. Noga i biodro zostaje wypchnięta w kierunku celu ale tułów próbuje pozostać nieruchomy aby nie zachwiać środka ciężkości. W ten sposób siła pochodzi tylko z mięśni nóg a nie z całego ciała.

Zachowanie prostej linii ciała pozwala również taekwondoin na wykonywanie tzw. wślizgu. Jest to kopnięcie, zazwyczaj skierowane w bok ( yop chagi ), gdzie impet jest tak duży, że przesuwa on kopiącego w kierunku celu, dodając siły i skracając dystans.

Kopnięcia z wyskoku są zdecydowanie najczęściej utożsamiane z taekwondo, głównie za sprawą filmów i pokazów. Faktycznie, posiadają one dużą siłe i mogą być zaskakujące dla przeciwnika ale są też bardzo ryzykowne dla wykonującego je. Podczas ich wykonywania łatwo bowiem stracić równowagę i odsłonić się lądując. Nie wolno zasygnalizować ataku - jeśli przeciwnik wyczuje, że teakwondoin zamierza wykonać skok, może łatwo zmienić pozycję co uniemożliwi skaczącemu celne trafienie. Trzeba pamiętać też, że podczas skoku obrona atakującego jest zredukowana zazwyczaj do minimum. Szybki przeciwnik może zdążyć to wykorzystać.